به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از بی بی سی بعضی از گزینه‌های احتمالی از جمله بن والاس، وزیر دفاع بریتانیا، اعلام کرده‌اند که قصد کاندیداتوری ندارند. ولی کسان دیگری هستند که امیدوارند زمام امور را به دست بگیرند و احتمالاً علاوه بر کارنامه و سوابق شخصی‌شان، بر سر مسائلی از جمله برگزیت، کسری بودجه و مالیات‌ها با هم رقابت می‌کنند.
منبع تصویر،REUTERS
ریشی سوناک
ریشی سوناک دومین عضو کابینه بوریس جانسون بود که با استعفایش، زلزله‌ای سیاسی را رقم زد که در کمتر از ۴۸ ساعت به کناره‌گیری آقای جانسون منجر شد.
سوناک ۴۲ ساله هفت سال پیش برای اولین بار وارد مجلس بریتانیا شد؛ در رفراندوم برگزیت طرفدار خروج از اتحادیه اروپا بود، و فوریه ۲۰۲۰ آقای جانسون با انتخاب او به عنوان وزیر دارایی به جای ساجد جاوید، خیلی‌ها را غافلگیر کرد.
بیشتر دوران زمامداری او در خزانه‌داری تحت‌الشعاع همه‌گیری جهانی کووید-۱۹ قرار گرفت. کمک‌های نقدی «سخاوتمندانه» دولت به مردم و کسب‌وکارها، او را در آن دوران به محبوب‌ترین سیاستمدار بریتانیا تبدیل کرده بود و بسیاری او را بخت اصلی جانشینی بوریس جانسون می‌دانستند.
ولی تصمیم‌هایش برای افزایش مالیات‌ها در یک سال اخیر، او را با انتقاد زیادی در داخل حزب محافظه‌کار مواجه کرده است. پلیس لندن او را هم، در کنار بوریس جانسون، به چرم نقض قوانین محدودیت‌های کرونا جریمه کرد.
بهار امسال افشای این مسأله که همسر ثروتمند آقای سوناک از نظر مالیاتی «غیرمقیم» است و بابت درآمد بین‌المللی‌اش در بریتانیا مالیات نمی‌دهد، به محبوبیت آقای سوناک لطمه جدی زد.
منبع تصویر،GETTY IMAGES
پریتی پاتل
پریتی پاتل، وزیر کشور بریتانیا - که البته هنوز رسماً نامزدی‌اش را اعلام نکرده - از جنجالی‌ترین چهره‌های سیاست این کشور در دهه گذشته بوده است.
پریتی پاتل ۵۰ ساله، که والدینش مهاجران هندی‌تباری هستند و در دهه ۶۰ میلادی از اوگاندا به بریتانیا گریختند، از چهره‌های اصلی ستاد هواداران خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا در همه‌پرسی سال ۲۰۱۶ بود. البته سابقه مخالفت او با این اتحادیه به دهه ۹۰ میلادی برمی‌گردد؛ وقتی که برای حزبی به نام رفراندوم کار می‌کرد که خواهان برگزاری همه‌پرسی برای خروج بود.
او پیش از ورود به مجلس بریتانیا در سال ۲۰۱۰ برای صنایع دخانیات و مشروبات الکلی لابی می‌کرد و در بسیاری مسائل اقتصادی و اجتماعی دیدگاه‌های به‌شدت محافظه‌کارانه دارد. برای مثال، او سال ۲۰۱۱ در یک برنامه زنده تلویزیونی از بازگرداندن مجازات اعدام حمایت کرد.
خانم پاتل سال ۲۰۱۷ وقتی وزیر توسعه بین‌المللی بود، بدون اجازه یا اطلاع نخست‌وزیر، در تعطیلاتش با مقام‌های اسرائیل درباره تخصیص بخشی از کمک‌های انسان‌دوستانه خارجی بریتانیا به ارتش اسرائیل مذاکره کرده بود؛ اتفاقی که افشایش باعث شد ترزا می، نخست‌وزیر وقت، او را برکنار کند.
با روی کار آمدن بوریس جانسون، او در مقام وزیر کشور به کابینه بازگشت. در این مدت سیاست‌های سختگیرانه شدیدی، مخصوصاً در زمینه مهاجران، به اجرا گذاشته که مهم‌ترینشان برنامه فرستادن پناهجویان از بریتانیا به رواندا است؛ برنامه‌ای که با مخالفت جدی سازمان‌های خیریه و حتی رهبران کلیسای انگلیکان مواجه شده است.
منبع تصویر،UK PARLIAMENT
جرمی هانت
مردی که سه سال پیش رقابت برای رهبری حزب محافظه‌کار را به بوریس جانسون باخت، حالا می‌خواهد جایگزین او شود.
جرمی هانت ۵۵ ساله، که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ ابتدا وزیر فرهنگ، سپس وزیر بهداشت و در نهایت وزیر خارجه بریتانیا بود، با روی کار آمدن آقای جانسون، دیگر در کابینه نبوده است.
او در دوران همه‌گیری کرونا به عنوان رئیس کمیته بهداشت مجلس، بارها از سیاست‌های دولت انتقاد کرد.
آقای هانت که طرفدار ماندن در اتحادیه اروپا بود، بارها بر سابقه‌اش به عنوان کارآفرین پیش از ورود به سیاست تأکید کرده و گفته در صورت انتخاب به عنوان نخست‌وزیر، مالیات بر سود شرکت‌ها را کاهش می‌دهد.
منبع تصویر،REUTERS
لیز تراس
وزیر خارجه ۴۶ ساله فعلی بریتانیا باسابقه‌ترین عضو کابینه فعلی است. او در هشت سال گذشته وزیر کشاورزی، وزیر دادگستری، قائم‌مقام وزیر دارایی و وزیر تجارت بین‌المللی بوده است.
خانم تراس، که پیش از همه‌پرسی سال ۲۰۱۶ طرفدار ماندن در اتحادیه اروپا بود، پس از رفراندوم به یکی از سرسخت‌ترین حامیان خروج از این بلوک تجاری تبدیل شد و در ماه‌های اخیر لایحه‌ای را به مجلس برده که به دولت اجازه می‌دهد بخش‌هایی از توافق خروج از اتحادیه اروپا را نقض کند.
مواضع راستگرایانه‌اش او را به یکی از شخصیت‌های محبوب بدنه حزب محافظه‌کار تبدیل کرده است. ولی گاه‌گداری حرف‌ها و سخنرانی‌هایش (از جمله صحبت‌هایش درباره واردات پنیر در کنفرانس سالانه حزب در سال ۲۰۱۴) دستمایه طنز شده است.
منبع تصویر،REUTERS
ناظم زهاوی
مردی که ساعاتی پس از استعفای ریشی سوناک، وزیر دارایی بریتانیا شد، از متحدان و حامیان قدیمی بوریس جانسون است.
ناظم زهاوی ۵۵ ساله، که کرد عراقی و متولد بغداد است، در ۱۱ سالگی با خانواده‌اش به بریتانیا گریخت تا از رژیم صدام حسین مصون بماند.
او سوابق تجاری گسترده دارد و از بنیانگزاران مؤسسه نظرسنجی یوگاو است. همین کسب‌وکارها او را به یکی از ثروتمندترین اعضای کابینه تبدیل کرده است.
ولی بر اساس گزارش رسانه‌ها اداره مالیات بریتانیا مشغول تحقیق درباره سوابق مالی اوست. آقای زهاوی این گزارش‌ها را افترا خوانده و گفته اگر نخست‌وزیر شود، اظهارنامه‌های مالیاتی‌اش را منتشر می‌کند.
آقای زهاوی در دوران همه‌گیری کرونا معاون وزیر بهداشت در امور واکسیناسیون بود و موفقیتش در این زمینه باعث شد به مقام وزیر آموزش ارتقا پیدا کند.
او یک روز پس از ارتقا به مقام وزیر دارایی (که بعد از نخست‌وزیر، بالاترین مقام در دولت بریتانیا به شمار می‌رود) از آقای جانسون خواست کناره‌گیری کند.
منبع تصویر،REUTERS
ساجد جاوید
این فرزند یک راننده اتوبوس مهاجر پاکستانی، اولین وزیری بود که سه‌شنبه ۵ ژوئیه با انتقاد از «بی‌صداقتی» بوریس جانسون، کناره‌گیری کرد و موجی به راه انداخت که به اعلام استعفای آقای جانسون منجر شد.
او در یک دهه گذشته در مقاطع مختلف به عنوان وزیر دارایی، وزیر کشور، وزیر بهداشت، وزیر بازرگانی، وزیر مسکن و نیز وزیر فرهنگ در کابینه‌های بوریس جانسون، ترزا می و دیوید کامرون حضور داشته است و پیش از همه‌پرسی، طرفدار ماندن در اتحادیه اروپا بود.
آقای جاوید سه سال پیش هم نامزد رهبری حزب شده بود، ولی در مراحل اولیه رقابت حذف شد.
او هم مثل ریشی سوناک پیش از ورود به پارلمان در سال ۲۰۱۰، در بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری بین‌المللی فعالیت می‌کرده و وعده داده در صورت نخست‌وزیر شدن، بعضی از مالیات‌های شخصی و شرکت‌ها را کاهش دهد.
ولی سابقه مالی‌اش ممکن است برایش دردسر شود. چرا که به گفته خودش پیش از نماینده شدن، «چهار یا پنج سال» با استفاده از وضعیت مالیاتی «غیرمقیم» در بریتانیا بابت درآمد بین‌المللی‌اش مالیات نمی‌پرداخته است.
منبع تصویر،REUTERS
پنی موردنت
خانم موردنت در بهار سال ۲۰۱۹ او به اولین زنی در تاریخ بریتانیا تبدیل شد که به مقام وزیر دفاع این کشور رسیده است؛ ولی کمتر از سه ماه بعد با روی کار آمدن بوریس جانسون، کنار گذاشته شد.
پنی موردنت ۴۹ ساله، که نظامی ذخیره نیروی دریایی بریتانیاست، جزو طرفداران برگزیت بود و از سال ۲۰۱۴ تا کنون پست‌های مختلف در سطح معاون وزیر و وزیر در دولت‌های دیوید کامرون، ترزا می و بوریس جانسون داشته است.
او در دهه ۹۰ مدتی رئیس شاخه جوانان حزب محافظه‌کار بوده و سابقه کار در نهادهای خیریه هم دارد.
سال‌هاست از خانم موردنت به عنوان یکی از گزینه‌های رهبری حزب محافظه‌کار نام برده می‌شود؛ هر چند که سال ۲۰۱۹ علی‌رغم گمانه‌زنی‌ها، از کاندیداتوری برای جانشینی ترزا می خودداری کرد.
او در ویدیویی که برای اعلام نامزدی‌اش منتشر کرده، گفته رهبری حزب باید 'کمتر به شخص رهبر' مربوط باشد.
منبع تصویر،GETTY IMAGES
تام توگنهات
این نظامی پیشین بریتانیا، که سابقه خدمت در افغانستان و عراق هم دارد، پنج سالی است که رئیس کمیته روابط خارجی مجلس بریتانیاست.
او دسامبر ۲۰۲۰ در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی فارسی خواهان این شده بود که دولت بریتانیا سپاه پاسداران را 'نهاد تروریستی' قلمداد کند.
تام توگنهات سال ۲۰۱۶ هوادار ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا بود و حالا با ساجد جاوید و جرمی هانت برای جلب حمایت جناح میانه‌روی حزب محافظه‌کار رقابت می‌کند.
آقای توگنهات گفته به دنبال کم کردن شکاف‌ها بین طرفداران و مخالفان برگزیت است؛ ولی فقدان سابقه اجرایی در دولت ممکن است مانع رسیدن او به مقام نخست‌وزیری شود.
منبع تصویر،REUTERS
سوئلا براورمن
او که از ۲۰۲۰ به عنوان مشاور حقوقی دولت در کابینه حضور داشته، از چهره‌های اصلی جناح «اروپاستیز» حزب محافظه‌کار است و وعده داده در صورت پیروزی، بریتانیا را از کنوانسیون حقوق بشر اروپا هم خارج می‌کند.
خانم براورمن، که پدر و مادرش هندی‌تبارند و در دهه ۱۹۶۰ از کنیا و جزیره موریس به بریتانیا مهاجرت کرده‌اند، در مسائل اجتماعی بسیار محافظه‌کار است و صحبت‌هایش درباره «مارکسیسم فرهنگ» و نقد فعالان حقوق بشر و حقوق اقلیت‌ها بارها جنجال‌برانگیز شده است. این دانش‌آموخته حقوق گفته فرهنگ احترام به حقوق اقلیت‌ها «از کنترل خارج شده است».
او شب پیش از اعلام کناره‌گیری بوریس جانسون، با زیر پا گذاشتن عرف سیاسی و بدون این‌که از مقامش در دولت استعفا کرده باشد، در یک برنامه تلویزیونی خواهان استعفای آقای نخست‌وزیر شد.
سوئلا براورمن در دوره‌ای رئیس «گروه تحقیقات اروپا» هم بود - گروهی که شامل سرسخت‌ترین نمایندگان محافظه‌کار طرفدار برگزیت است - و حالا امیدوار است بتواند با حمایت این جناح به نخست‌وزیری بریتانیا برسد.
گرنت شپس
وزیر حمل‌ونقل فعلی بریتانیا از چهره‌های کلیدی کمپین بوریس جانسون در سال ۲۰۱۹ برای نخست‌وزیری بود و سابقه معاونت در وزارت مسکن و وزارت توسعه بین‌المللی را هم دارد.
آقای شپس، که از سال ۲۰۰۵ وارد مجلس بریتانیا شده، در دوران نخست‌وزیری دیوید کامرون سه سال رئیس تشکیلات حزب محافظه‌کار بریتانیا بود و از او به عنوان یکی از ماهرترین سازمان‌دهندگان تشکیلاتی یاد می‌کنند.
او در همه‌پرسی سال ۲۰۱۶ از ماندن در اتحادیه اروپا حمایت کرد، ولی بعدها منتقد ترزا می شد.
فعالیت‌های تجاری آقای شپس، قبل و بعد از ورود به مجلس، بارها جنجال‌برانگیز شده است. یکی از معروف‌ترین این موارد، تبلیغ فروش یک برنامه تبلیغات آنلاین با نام مستعار مایکل گرین در سال ۲۰۰۶، یعنی یک سال پس از ورودش به پارلمان است.
آقای شپس گفته در صورت انتخاب به عنوان نخست‌وزیر، بودجه اضطراری به مجلس می‌برد تا مالیات بر درآمد اقشار کم‌درآمد را کاهش دهد و از صنایعی که مصرف انرژی‌شان بالاست، حمایت کند.
کمی بیدناک
کِمی بِیدِناک از چهره‌های جنجالی و نسبتاً جوان حزب محافظه‌کار است که علی‌رغم نداشتن سابقه عضویت در کابینه، حالا به دنبال رهبری حزب است.
مهندس نرم‌افزار و متولد لندن است و بخش‌هایی از کودکی‌اش را در آمریکا و نیجریه (محل تولد والدینش) سپری کرده و پیش از نمایندگی، در مؤسسات بانکی و سرمایه‌گذاری کار می‌کرد.
خانم بیدناک در پنج سال عضویتش در مجلس، به عنوان معاون وزرای دارایی، آموزش و مسکن کار کرده و دو سالی رئیس اداره «برابری» دولت هم بوده است.
او هم مانند سوئلا براورمن در مسائل اجتماعی بسیار محافظه‌کار است و بارها مواضع و سخنانش خشم گروه‌های فعال حقوق اقلیت‌ها را برانگیخته است.
نخست‌وزیر بعدی بریتانیا چگونه انتخاب می‌شود؟
اگرچه بوریس جانسون از رهبری حزب محافظه‌کار کناره گرفته، ولی تا انتخاب رهبر بعدی او همچنان نخست‌وزیر بریتانیا باقی می‌ماند.
جدول زمانی انتخاب رهبر جدید را 'کمیته ۱۹۲۲' تعیین می‌کند؛ نهادی که اعضایش نمایندگان حزب محافظه‌کار در مجلس هستند که مقام دولتی ندارند.
کسانی که حداقل حمایت هشت نماینده دیگر را داشته باشند، می‌توانند نامزد رهبری حزب شوند. سپس اعضای فراکسیون حزب محافظه‌کار در چند دور رأی‌گیری، نامزدها را به تدریج حذف می‌کنند تا به دو نفر نهایی برسند.
سپس کل اعضای حزب (که گمان می‌رود حدود صد هزار نفر باشند) در یک رأی‌گیری پستی، رهبر جدید را از بین دو نامزد نهایی برمی‌گزینند. معمولاً یک روز بعد از انتخاب رهبر جدید، نخست‌وزیر از مقامش کناره‌گیری می‌کند تا راه برای صدارت رهبر جدید باز شود.
اگر بعد از رسیدن به دو نامزد نهایی، یکی از آن‌ها انصراف بدهد، مرحله رأی‌گیری پستی حذف می‌شود و نامزد باقی‌مانده بلافاصله رهبر حزب و نخست‌وزیر بریتانیا می‌شود؛ اتفاقی که سال ۲۰۱۶ هم افتاد و باعث انتخاب سریع ترزا می به عنوان نخست‌وزیر بریتانیا شد.
نظر شما